بیچاره قلم

می خندید و می خرامید و می خواند

بیچاره قلم، هرچه از دل بر زبان می راند، پشت سر می ماند،

و کاغذ سفید، شاید می شنید

و فقط از بر می کرد و سکوت،

و زمانی که دگر از بر نکرد، کاغذ پاک سفید،

جوهر جان قلم به پایان رسید !

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *